1980 – 1989
Om het contact met het normale leven te kunnen behouden heb ik het vrouwelijke steeds gezocht en vaak gevonden. Naar gelang het kunstenaarschap zich sterker aandiende en groeide, kwam de behoefte, de drang en soms de schreeuw opzetten om mijn weg te gaan, zoals de vrouw mij die kon wijzen.
De productiviteit van Eggen bleef ook in dit decennium onverminderd hoog, het aantal tentoonstellingen waarop hij die aan het publiek liet zien eveneens.
Kasteel Hoensbroek werd een terugkerende plek waar fameuze exposities plaatsvonden, maar ook elders in het land toonde hij zijn werk. Daarbij was hij in zoverre niet kieskeurig dat hij ook op minder bekende of voor de hand liggende plaatsen exposeerde, ómdat hij vond dat kunst er was voor iedereen, en bijgevolg ook bereikbaar moest zijn voor iedereen, ook in financiële zin.
Om die reden was hij ook bereid om lezingen of presentaties te geven aan zeer uiteenlopende groepen, maar ook op scholen.
In de jaren 60 had hij zelfs jaren les gegeven aan een meisjesmavo in Valkenburg, om zo de band met de jongste generatie ook te ervaren.
Uit al die wisselende ontmoetingen kwamen vaak lange vriendschappen, of samenwerkingsverbanden voort.
Lees meer
